جواد شمقدری امروز در سالن اجتماعات معاونت سینمایی وزارت ارشاد گفت : «اگر تاکنون مخالفتی در این موارد دیده شده همگی ناشی از نبود شناخت کافی در میان این افراد از سینما بوده است. تلاش ما این بوده تا به واسطه برگزاری جلسات مختلف تصویر درستی از سینما برای این افراد به نمایش بگذاریم. هفته آینده جلسه ای با جامعه مدرسین خواهیم داشت تا ذهنیت آنان را نیز نسبت به سینما روشن و شفاف کنیم.» اینکه ایشان در مقابل نارضایتی برخی علما از اکران برخی فیلمها موضع گرفته و آنان را به بی خبری از سینما متهم ساخته است سخنی تازه نیست و پیش از او نیز همفکران و همگنان وی نیز پاسبانان حریم فرهنگ اسلامی را از تیر اینگونه اتهامات بی نصیب نگذاشته اند. اما اگر در محتوای همه سخنان ایشان دقت شود براحتی در می یابیم که این سخنان ناشی از بی اطلاعی وی از مبانی فرهنگ اسلامی و حدود ثغور آن است. و البته که همین بی اطلاعی ایشان را به موضعگیری در مقابل نوای هشدار علما واداشته است. و عجیب تر اینکه در جملاتی که یادآور پلورالیسم اخلاقی یا همان نسبی بودن اخلاق است تشخیص مدیران را ملاک حسن و قبح فیلمها دانسته و مدعی می شود : «واقعیت این است که ما به هیچ عنوان از هیچ فیلمی به عنوان فیلم ممنوعه یاد نمی کنم. گاه مدیرانی در مقاطعی تشخیص داده اند که فیلمی نباید اکران شود و بعد از آن ما روی کار آمده ایم و براساس بازبینی کارها به این نتیجه رسیده ایم که مانعی برای نمایش این فیلم ها وجود ندارد» خنده دارتر اینکه معاون سینمایی وزارت ارشاد ملاک موفقیت نهاد مطبوع خویش را تعداد تیراژ _ نه کیفیت بالای فیلم _ انگاشته و تعداد بالای فیلم را به تنهایی برای موفقیت رسالت خویش کافی می داند. شمقدری که در درون خویش به سستی سخنان و ادعاهایش آگاه است فرمایشات مقام معظم رهبری در مورد کار مضاعف را مستمسک قرار دارده و آن را چون مصحفی بر نیزه سست خویش علم می سازد.
