پيام

احمد ناظمي
91/11/18

+ بصيرتي از جنس ابوذر

اگر به تاريخ رجوع کنيم افرادي همچون ابوذر و سلمان مقداد را خواهيم ديد که آنجا که امامشان مامور به سکوت است اينان زبان امامشان شده و فرياد اعتراض بر سر غاصبان و منحرفان مي کشند.

اگر نبود اعتصاب عبدالله بن مسعود و فرياد ابوذر در عهد عثمان _آنجا که مولايشان علي براي حفظ شالوده امت مامور به سکوت است_ شايد امروز ما عثمان را پاکتر از علي مي ديديم! فداکاري هاي حجر بن عدي که يادت هست! قيام حجر با رضايت امامش در حالي بود که هنوز پيمان صلح با معاويه تداوم داشت

و اکنون خواص نيز وظيفه دارند آنجا که رهبرشان مجبور است زبان در کام نهد تا آنجا که پا از دايره مصلحت فراتر نرود افشاگري کنند. نمي توان به بهانه حفظ مصلحت به آنان که به پرونده سازي عادت دارند به آنان که مي خواهند خودشان و هم مسلکانشان ولو به هر قيمتي در رأس بمانند اجازه فعاليت داد

برادر و خواهر گرامي هر مهره اي بايد در جاي خويش چينش شود از رهبري است که با ارشاد جامع و کلي مسير را روشن کند و از ماست که نگذاريم برخي از توصيه رهبري به سکوت سوء استفاده کنند و هر آنچه دلشان مي خواهد بگويند و انجام دهند. ... اينان هر موقع که فرصت را براي خويش باز بينند چشم بر روي فرامين رهبري مي بندند و آنگاه که کسي پاسخشان دهد تابلوي سکوت و مصلحت عَلَم مي کنند

جنگ صفين را به خاطر آوريم که جماعتي عليه قرآن شمشير کشيدند و چون اوضاع را پس ديدند قرآن را عَلَم کردند ... فريب قرآن بر ني کردنشان را نخوريد

هادي قمي

*ابرار*