پيام

احمد ناظمي
90/8/12

+ امام حتي در سنين كودكي هم امام است. (به مناسبت ايام شهادت امام باقر عليه السلام)

يكي از وجوه عظمت واقعه طَف حضور سه امام معصوم در واقعه كربلاست. امام باقر عليه السلام در محرم سال 61 هجري و شهادت جد بزرگوارشان امام حسين عليه السلام پنج سال داشته اند.

حضرت عبسي عليه السلام هنگامي كه متولد شد از همان بدو تولد به پيامبري مبعوث بود و حضرت يحيي عليه السلام نيز پس از ارتحال حضرت زكريا عليه السلام در سنين كودكي به نبوت برگزيده شده بود.

بنا بر نظر شيعيان امام معصوم عليه السلام از همان بدو تولد امام است و در صورتي كه امام پيش ار او از دنيا برود ميتواند شئون هادوي امت را عهده‏دار باشد پشتوانه اين اعتقاد روايات فراواي است كه در اينخصوص از ائمه اطهار و پيامبر اكرم صلوات الله عليهم اجمعين صادر شده است.

و البته دو تن از امامان شيعه نيز در كودكي هدايت جامعه را عهده دار بوده اند امام محمد تقي جوادالائمه در سن 9 سالگي و امام عصر عجل الله فرجه در سن 5 سالگي اين مسئوليت را بر عهده گرفته اند.

مأمون به خيال خام خويش براي اينكه امام جواد را مخذول و سرافكنده كند و با كمترين زحمت براي هميشه طومار تشيع را درهم پيچد آن امام همام را در همان سن كودكي به مناظره با دانشمندان بزرگ وا ميداشت و امام نيز در هر بار بيش از پيش علم ادني خويش را اثبات و مأمون را ناكام مي گذاشت.

امام عصر عجل الله تعالي فرجه نيز حتي پيش از امامت خويش در حالي كه هنوز سن مباركش به پنج سال هم نمي رسيد مسائل شيعيان خاصه را پاسخ و شبهات موجود را مرتفع مي ساخت كه شرح آن در كتاب احتجاج به تفصيل موجود است.

يكي ديگر از وجوه امام عليه السلام توانايي امام در همه ابعاد ولو از سنين خردسالي است. و اگر نبود كه امام حسين از جنگ امام سجاد و فرزندش امام باقر منع كرده بود امام باقر نيز بسان جد و عموي بزرگوارش ميتوانست با همان دستان كوچك مردان بزرگ را به خاك افكند.

توضيح مطلب اينكه اگر امام عليه السلام از همان بدو تولد همه آنچه لازمه امامت است را داراست همانگونه كه در مباحث علمي اين توانايي اثبات شده است در ساير وجوه نيز توانا خواهد بود. امام شجاع است همانگونه كه امام حسين از همان دوران ابوبكر و عمر چند بار آنها را مفتضح ساخت.

امام قوي است آنسان كه در همان كودكي كسي (گويند آن شخص ابليس بوده است) را كه ميخواست به وي و برادر بزرگش امام حسن ضربه بزند را به قدرت الهي از نيت شومش بازداشت.

حتي درباره موسي كليم الله وارد شده است كه بارها مانع شرابخواري فرعون گرديد و باآنكه نوباوه بود با همان دستان كوچك دستان قوي فرعون را فروميكشيد. يا درباره داوود وارد است كه نوجواني بيش نبود ولي به تدبير نظامي توانست نقشه اي تدارك ببيند كه جالوت با يك فلاخن كشته و سپاهش منهزم شود. و ساير وجوهي كه براي ادراره جامعه نيازمند است و ما به ياري خدا در همين پيامرسان يا وبلاگ پيرامون اثبات آن قلم خواهيم زد.

حال سخن اينجاست كه اگر امام عليه السلام از همان كودكي شجاع و قوي و آشنا به فنون مبارزه است بنابراين اگر اذن امام حسين بود امام باقر نيز مي توانست شجاعتي حيدرانه از خويش بروز دهد.

وجوه ديگري كه درباره كودكي امام باقر مطرح است اين است كه امام عليه السلام داراي دركي الهي بود و آنكه دركي الهي داشته باشد ميتواند از ضمير افراد پيرامون و مشكلات و خوشيهاي آنان مطلع باشد امام باقر عليه السلام نيز عمق مصيبت را درك ميكرد و لذا در مظلوميت او همين بس كه با آن درك بلند شاهد جراحتهاي دل عمه و پدر و برادران و خواهران و زنان باشد و بنا به مصلحت مجبور به فرو بستن لب باشد.

خدا مي داند كه اگر امام باقر با آن درجه قرب و منزلت الهي فقط يك نفرين بر هلاكت آن قوم ظالم ميكرد ديّاري از آنان بر زمين باقي نمي ماند ليكن او موصوف به حلم علوي بود و از همينجا ميتوان حلم و صبر امام باقر را به نيكويي دانست.

به ياري خدا اثبات وجود همه صفات امامت در ائمه شيعه حتي از زمان نوزادي را به فرصتي فراختر وامي‏نهم و از خداوند ميخواهم اجلم را حداقل آنقدر تاخير اندازد تا بتوانم به توفيق او اين وظيفه كوچك را عملي سازم والله المستعان